"Marching to Zion" Trailer in Yoruba

Leyin egberun odun merin seyin, Olorun fara han Abrahamu ni Mesopotemia, o si wifun pe, "jade kuro ni orilede re, ati kuro ni odo awon eniyan re, ati kuro ni ile baba re, losi ibi ti emi yio fi han o. Emi yio si so di orilede nla. Abrahamu gboran si Oluwa lenu, o si wa si ile ileri ti Kananni nibiti o gbe pelu omo re isaaki, ati omo-omo re Jakobu, eniti a yi oruko re pada si Isreali.

Isreali ati awon omo re mejila losi ile Egipiti ni tori iyan ti o mu ni ile Kananni, nibe ni won it di orilede ti o lagbara. Eru ba awon ara Egipiti nitoripe awon omo Isreali ti o lagbara ngbe laarin won, bayi ni won se so won si igbekun won si fi aye ni won lara gidigan pelu ise ase kara. Leyin ojilenirinwodinigba ni ile Egipiti, atu won sile kuro ninu igbekun won lati owo Mose, won si la okun pupa koja losi ile Arabia, nibiti won ti gba ofin Olorun ni oke Sina.

Iran awon omo Isreali ti o kuro ni Egipiti pelu Mose won ko ni afani lati wo ile ileri nitori won ko ni igbagbo ninu Oluwa. Won fi tipatipa rin kakiri ni aginju fun ogoji odun di igba ti iran miran jade ti won si gbekele Oluwa, awon yi ni won wo ile ileri pelu Josua.

Fun bi irinwo odun, awon onidajo ni won dari awon eya mejila omo Isreali nipase ofin Mose. Nigbati won fe oba gege bi awon orilede yio ku, Olorun yan Saulu gege bi oba, eniti o se akoso lori won fun ogoji odun, Davidi lo tele, ohun naa see akoso fun ogoji odun, ati omo Davidi ti se Solomoni, o se akoso fun ogoji odun. Nigbati Solomoni nse isakoso, ijoba Isreali wani ipo ti ologo julo, won ko tempeli akoko, sugbon nitori okan Solomoni yi pade kuro ninu Oluwa nigba ogbo re, Olorun wi fun pe, omo re ko ni se akoso lori eya mewa.

Leyin iku Solomoni, ijoba Isreali pin, a daari awon eya mewa nipase awon oba buburu ti won ko wa lati iran Davidi ati Solomoni. Ijoba ti ariwa nje oruko Isreali, won si ni Samaria gege bi ilu nla won. Ijoba kereri ti gosu si nje juda, ti Jerusalemu si nje ilu nla won ti awon iran Davidi si nse akoso lori won. Ninu awon Oba Keji ori kerindinlogun, awon eniyan ti ijoba gosu si je awon Ju lati ipase oruko ijoba Juda.

Nitori iwa buburu ti ijoba ariwa ti Isreali, awon ara Assiria si mu won losi igbekun. Awon omo Isreali ti o ku si nse wole wode pelu awon orilede ti ko mo Olorun ti won wa si ile won. Awon eniyan naa won je awon ara samaria, ti eya mewa ti ariwa ko le je orilede mo rara.

Awon Babyloni si mu awon ijoba juda ti gosu losi igbekun nitori ijaya fun si sin Olorun miran, tempeli si baje, sugbon leyin adorin odun, awon Ju pada si juda, won si ko tempeli ni Jerusalemu, awon iran Davidi si se akoso lori won.

Ni akoko Kristi, orilede ti a npe ni Judea wa ni isakoso Romu. Jesu ati awon eyin re nwasu iyinrere kakiri Judea, won si wa agutan ti o nu ti ile Isreali. Leyin odun meta ati abo ise iranse re, awon Ju ko Jesu gege bi messia, won yi gomina Romu lokan pada lati kan mon aigbelebu. Ni ojo keta, oji dede kuro ninu ipo oku, o si fara han awon omo eyin re ni aaye ki o to losi apa otun Baba lorun.

Nigba die ki won to kan mon aigbelebu, o so asotele pe, Jerusalemu yio jona, tempeli yio parun, ati awon Ju won yio wani igbekun ni orilede gbogbo gege bi ijaya nitori won ko gba gbo. Asotele yi wa si imuse ni adorin leyin iku Kristi, Nigbati ti ologun Tito segun Jerusalemu. Fun bi egbewadinigba ati die, awon Ju si wa kakiri ni orilede gbogbo.

Ni odun 1948, Oun ti kose le ri sele, won gbe ilu Isreali kale, awon Ju si jogun ile ileri lekan si. Opolopo awon Kristiani ti kede pe, eyi je ise iyanu ati Ibukun lati odo Olorun, sugbon nje eyi je ibukun lati odo Olorun, tabi awon alagbara okunkun lo wa nbe?

Ere yi ni idahun.

"Marching to Zion" Trailer in Greek

Πάνω από 4.000 χρόνια πριν, ο Θεός εμφανίστηκε στον Αβραάμ στη Μεσοποταμία και του είπε, "Άφησε την πατρίδα σου και το πατρικό σου σπίτι και πήγαινε σε μια χώρα που θα σου δείξω εγώ. Από τους απογόνους σου θα δημιουργηθεί ένα μεγάλο έθνος." Ο Αβραάμ υπάκουσε τον Κύριο και ήρθε στη γη της Επαγγελίας της Χαναάν, όπου έζησε μαζί με τον γιο του Ισαάκ και τον εγγονό του Ιακώβ, γη που αργότερα μετονομάστηκε "Ισραήλ."

Ο Ισραήλ και οι 12 γιοί του πορεύτηκαν στην Αίγυπτο λόγω λιμού στην γη της Χαναάν, και εκεί πολλαπλασιάστηκαν και έγιναν ισχυρό έθνος. Οι Αιγύπτιοι αισθάνθηκαν να απειλούνται από το ισχυρό έθνος του Ισραήλ που ζούσε ανάμεσά τους, με αποτέλεσμα να το υποδουλώσουν και να κάνουν τη ζωή του πολύ δύσκολη επιβάλλοντας του να δουλεύει σκληρά. Μετά από 430 χρόνια στην Αίγυπτο, οι Εβραίοι, οδηγούμενοι από τον Μωυσή, αποτίναξαν τα δεσμά της δουλείας και στη συνέχεια διέσχισαν την Ερυθρά θάλασσα και πήγαν στην Αραβία, όπου έλαβαν το νόμο του Θεού στο όρος Σινά.

Η γενιά των Ισραηλιτών, που έφυγε από την Αίγυπτο με τον Μωυσή δεν είχε το ελεύθερο να περάσει στη γη της Επαγγελίας διότι δεν πίστευε στον Κύριο. Αναγκάστηκαν να περιπλανηθούν στην έρημο για 40 χρόνια μέχρι να δημιουργηθεί μια νέα γενιά, που πίστευε στον Κύριο και αυτή η γενιά εισήλθε στη γη της Επαγγελίας με τον Ιησού του Ναυή.

Για περίπου 400 χρόνια, οι 12 φυλές του Ισραήλ διοικούνταν από τους Κριτές, σύμφωνα με το Νόμο του Μωυσή. Όταν θέλησαν να αποκτήσουν βασιλιά όπως όλα τα άλλα έθνη, ο Θεός διόρισε τον Σαούλ βασιλιά τους, ο οποίος παρέμεινε βασιλιάς για 40 χρόνια, τον διαδέχτηκε ο βασιλιάς Δαυίδ που βασίλευσε 40 χρόνια και στη συνέχεια ο γιος του Δαυίδ, ο Σολομώντας, που βασίλευσε 40 χρόνια. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Σολομώντος το βασίλειο του Ισραήλ ήταν το πιο ένδοξο και τότε χτίστηκε ο πρώτος ναός, αλλά επειδή ο Σολομώντας απομακρύνθηκε από τον Κύριο στα γηρατειά του, ο Θεός του είπε ότι 10 από τις φυλές δεν θα είχαν τον γιο του βασιλιά.

Μετά τον θάνατο του Σολομώντα, το βασίλειο του Ισραήλ χωρίστηκε, και οι 10 φυλές του βορά διοικήθηκαν από διάφορους κακόβουλους βασιλείς, που δεν ήταν απόγονοι του Δαυίδ και του Σολομώντα. Το Βόρειο Βασίλειο διατήρησε το όνομα του Ισραήλ και είχε πρωτεύουσα τη Σαμάρεια. Το μικρότερο Νότιο Βασίλειο έγινε γνωστό ως βασίλειο του Ιούδα, είχε πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ και κυβερνήθηκε από τους απογόνους του Δαυίδ. Ξεκινώντας στο Βασιλέων Β' Κεφ. 16, ο λαός του Νότιου Βασιλείου έγινε γνωστός ως "Ιουδαίοι" ή "Εβραίοι" σύμφωνα με το όνομα του Βασιλείου του Ιούδα.

Εξαιτίας της έχθρας που έτρεφε γι' αυτούς το Βόρειο Βασίλειο του Ισραήλ, το βασίλειο ανατράπηκε και οι Ιουδαίοι αιχμαλωτίστηκαν από τους Ασσύριους. Οι Ισραηλίτες που απόμειναν «αναμίχθηκαν» με τα ειδωλολατρικά έθνη που εισέβαλαν και κατέλαβαν τη γη τους. Αυτοί οι άνθρωποι έγιναν γνωστοί ως Σαμαρείτες, και οι 10 φυλές του Βορείου Ισραήλ δεν έγιναν ποτέ ένα ενιαίο έθνος.

Οι υπήκοοι από Νότιο Βασίλειο του Ιούδα τελικά αιχμαλωτίσθηκαν και μεταφέρθηκαν αιχμάλωτοι στη Βαβυλώνα σαν τιμωρία επειδή πίστευαν σε άλλους θεούς και ο ναός τους καταστράφηκε, αλλά μετά από 70 χρόνια οι Ιουδαίοι επέστρεψαν στο Βασίλειο του Ιούδα, ξανάχτισαν το ναό στην Ιερουσαλήμ και συνέχισαν να κυβερνώνται από βασιλείς που ήταν απόγονοι του Δαυίδ.

Στους χρόνους που έζησε ο Χριστός, το έθνος του Ιούδα ήταν γνωστό ως Ιουδαία και ήταν υπό ρωμαϊκή κυριαρχία. Ο Ιησούς Χριστός και οι μαθητές του κήρυξαν το ευαγγέλιο σε όλη την Ιουδαία αναζητώντας τους απολωλότες αμνούς του οίκου του Ισραήλ. Μετά από τριάμισι έτη κηρύγματος, οι Ιουδαίοι απέρριψαν τον Ιησού ως Μεσσία τους και έπεισαν τον Ρωμαίο διοικητή να τον σταυρώσει. Τρεις ημέρες αργότερα, αναστήθηκε εκ νεκρών και εμφανίστηκε ζωντανός στους μαθητές του πριν αναστηθεί και καθίσει εκ δεξιών του Πατρός του στους Ουρανούς.

Λίγο πριν σταυρωθεί ο Ιησούς, προφήτευσε ότι θα τιμωρηθούν επειδή τον απέρριψαν και θα καιγόταν η Ιερουσαλήμ, θα καταστρεφόταν ο ναός, και ότι οι Εβραίοι θα οδηγηθούν μακριά αιχμάλωτοι σε όλα τα έθνη της γης. Αυτή η προφητεία εκπληρώθηκε το 70 μ.Χ όταν ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Τίτος κατέκτησε την Ιερουσαλήμ. Για πάνω από 1800 χρόνια, οι Εβραίοι παρέμειναν διασκορπισμένοι σε όλα τα έθνη της γης.

Στη συνέχεια το 1948 συνέβη το αδύνατο. Ιδρύθηκε το κράτος του Ισραήλ, και οι Εβραίοι ήταν πλέον κάτοχοι της γης της επαγγελίας. Πολλοί Χριστιανοί δήλωσαν ότι επρόκειτο για θαύμα και ευλογία από τον Θεό, αλλά ήταν πραγματικά ευλογία του Κυρίου, ή εργάστηκαν κάποιες σκοτεινές δυνάμεις; Αυτή η ταινία θα σας δώσει την απάντηση.

"Marching to Zion" Trailer in French

Il y a 4000 ans, Dieu apparut à Abraham en Mésopotamie et lui dit :

“Sors de ton pays, quitte ta famille et la maison de ton père, pour aller dans une contrée que je te montrerai. Et je ferai de toi une grande nation.”

Abraham obéit au Seigneur et vint dans la terre promise de Canaan, où il vit avec son fils Isaac et son petit-fils Jacob, qui fut plus tard rebaptisé “Israël”.

Israël et ses 12 fils descendirent en Egypte, à cause d’une famine dans la terre de Canaan, où ils se multiplièrent pour devenir une puissante nation. Les Egyptiens se sentaient menacés de la puissante nation d’Israël vivant parmi eux, donc ils les réduirent en esclavage et leurs vies devinrent amère servitude. Après 430 ans en Egypte, ils furent guidés hors de la servitude par Moïse, puis traversèrent la Mer Rouge et se rendirent en Arabie, où ils reçurent la loi de Dieu au Mont Sinaï.

La génération d’Israélites qui avaient quitté l’Egypte avec Moïse n’étaient pas autorisée à rejoindre la terre promise, à cause de leur manque de foi dans le Seigneur. Ils furent forcés d’errer dans les terres sauvages pendant 40 ans, jusqu’à ce qu’une nouvelle génération s’élève, qui fit confiance au Seigneur et pénétra en terre promise avec Joshua.

Pendant environ 400 ans, les 12 tribus d’Israël furent dirigées par des juges, selon la loi de Moïse. Quand ils voulurent avoir un roi comme toutes les autres nations, Dieu désigna Saul pour être leur roi, qui régna sur eux pendant 40 ans, suivi par le Roi David qui régna pendant 40 ans, puis le fils de David, Salomon, qui régna 40 ans. Pendant le règne de Salomon, le royaume d’Israël était au faîte de sa gloire et le premier temple fut construit, mais parce que le coeur de Salomon s’éloigna du Seigneur au crépuscule de sa vie, Dieu lui dit que 10 des tribus ne seraient pas sous le règne de son fils.

Après la mort de Salomon, le royaume d’Israël était divisé et les 10 tribus du nord furent dirigées par une série de rois iniques, qui ne descendaient pas de David et Salomon. Ce royaume du nord conserva le nom d’Israël et finalement pris Samarie comme capitale. Le royaume du sud, plus petit, fut alors connu sous le nom de Juda, avec Jérusalem comme capitale et eut les descendants de David comme rois. A partir du 2ème livre des rois chapitre 16, le peuple du royaume du sud devint connu sous le nom des “Juifs”, d’après le nom du royaume de Juda.

A cause de l’iniquité du Royaume du Nord d’Israël, celui-ci fut renversé et fait prisonnier par les Assyriens. Les Israelites qui restaient devinrent entremêlés avec les nations païennes qui étaient venues occuper les terres. Ceux-ci devinrent connus en tant que Samaritains et les 10 tribus de l’Israël du nord ne furent plus jamais une nation.

Le royaume du sud de Juda fut finalement emmené en captivité à Babylone, comme punition pour avoir servi d’autres dieux et le temple fut détruit, mais après 70 ans, les Juifs retournèrent en Juda, reconstruisirent le temple à Jérusalem et continuèrent le règne des rois descendant de David.

Au temps du Christ, la nation de Juda se fit connaître sous le nom de Judée, sous le règne romain. Jésus-Christ et ses disciples préchèrent la bonne nouvelle un peu partout en Judée, cherchant les brebis égarées de la maison d’Israël. Après trois ans et demi de prêche, les Juifs rejetèrent Jésus en tant que Messie et convainrent le gouverneur romain de le crucifier. Trois jours plus tard, il revint d’entre les morts et se montra vivant à ses disciples avant de monter aux cieux, à la droite de Dieu au Paradis. Peu avant que Jésus ne soit crucifié, il prophétisa que comme punition pour son rejet, Jérusalem serait brûlé, le temple serait détruit et les Juifs seraient chassés et rendus captifs dans toutes les nations. Cette prophécie fût accomplie en 70 après Jésus-Christ, lorsque le futur empereur romain Titus conquit Jérusalem. Pendant plus de 1800 ans, les Juifs restèrent dispersés parmi toutes les nations.

Puis, en 1948, l’impossible se produit. L’état d’Israël fut fondé et les Juifs possédèrent encore une fois la terre promise. De nombreux Chrétiens clamèrent que c’était un miracle et une bénédiction de Dieu, mais était-ce là réellement la bénédiction du Seigneur, ou est-ce que des forces plus sombres étaient en jeu ?

Ce film a la réponse.

"Marching to Zion" Trailer in German

Vor 4.000 Jahren erschien Gott Abraham in Mesopotamien und befahl ihm: „Geh aus deinem Land und aus deiner Verwandtschaft und aus dem Haus deines Vaters in das Land, das ich dir zeigen werde. Und ich will dich zu einer großen Nation machen." Abraham gehorchte Gott und kam in das gelobte Land Kanaan, wo er mit seinem Sohn Isaac und seinem Enkelsohn Jacob lebte, der später den Namen „Israel" trug.

Als Kanaan unter einer Hungersnot litt, zogen Israel und seine 12 Söhne nach Ägypten, wo sie zu einer mächtigen Nation heranwuchsen. Die Ägypter fühlten sich durch die mächtige Nation Israels, die unter ihnen lebte, bedroht. Deshalb versklavten sie sie und machten ihnen ihr Leben durch schwere Arbeit bitter. Nach 430 Jahren in Ägypten führte Moses sie aus ihrer Knechtschaft durch das Rote Meer nach Arabien, wo sie auf dem Berg Sinai die Zehn Gebote Gottes empfingen.

Der Generation der Israeliten, die Ägypten mit Moses verlassen hatte, war es nicht vergönnt, das Gelobte Land zu betreten, weil sie nicht an Gott glaubte. Sie war gezwungen, 40 Jahre in der Wüste umherzuwandern, bis eine neue Generation heranwuchs, die in Gott vertraute und mit Josua als Anführer das Gelobte Land eroberte.

Die 12 Stämme Israels wurden ca. 400 Jahre lang von den Richtern nach dem Gesetz des Mose regiert. Als sie, wie alle anderen Nationen, einen König wollten, ernannte Gott Saul zu ihrem König. Er regierte 40 Jahre über sie, gefolgt von König David und dessen Sohn Salomon, die ebenfalls jeweils 40 Jahre herrschten. Das Königreich Israel erlebte während der Regierung von König Salomon seine Blütezeit und der erste Tempel wurde gebaut. Als sich Salomon jedoch im hohen Alter von Gott abwandte, sagte ihm Gott, dass 10 der israelitischen Stämme nicht von seinem Sohn regiert werden würden.

Nach dem Tod von Salomon spaltete sich das Königreich Israel auf und die 10 Stämme im Norden wurden von gottlosen Königen regiert, die nicht von David und Salomon abstammten. Dieses Nordreich mit Samaria als Hauptstadt behielt den Namen Israel bei. Das kleinere Südreich war hingegen als Juda bekannnt und wurde mit seiner Hauptstadt Jerusalem von den Nachkommen Davids regiert. Ab dem 2. Buch der Könige, Kapitel 16 wird das Volk im Südreich nach dem Namen des Königreichs Juda als „Juden‟ bezeichnet.

Wegen seiner Gottlosigkeit wurde das Nordreich Israel von den Assyrern erobert und seine Bewohner gefangen genommen. Die Israeliten, die übrig blieben, vermischten sich mit den heidnischen Völkern, die in das Land einfielen und es besetzten. Sie sind später als Samaritaner bekannt. Die 10 Stämme des israelitischen Nordreiches werden jedoch nie wieder eine Nation sein.

Als Strafe für die Anbetung anderer Götter wurde das Südreich Juda von Babylon erobert und der Tempel zerstört. Nach 70 Jahren kehrten die Juden jedoch nach Juda zurück, bauten den Tempel in Jerusalem wieder auf und wurden von Königen regiert, die von David abstammten.

Zur Zeit von Jesus war die Nation von Juda als Judäa bekannt und stand unter römischer Herrschaft. Jesus Christus und seine Jünger verbreiteten das Evanegelium in ganz Judäa auf der Suche nach dem verlorenen Schaf des Hauses Israel. Nach 3,5 Jahren des geistlichen Wirkens lehnten die Juden Jesus als ihren Messsias ab und überredeten den römischen Statthalter, ihn zu kreuzigen. 3 Tage später stand er unter den Toten auf und zeigte sich seinen Jüngern lebend, bevor er zur Rechten seines Vaters in den Himmel aufstieg.

Kurz vor seiner Kreuzigung prophezeite Jesus, dass Jerusalem als Strafe für seine Ablehnung niedergebrannt, der Tempel zerstört und die Juden unter alle Völker gefangen weggeführt werden. Die Prophezeihung erfüllte sich 70 n. Chr., als der spätere römische Kaiser Titus Jerusalem eroberte. Die Juden wurden für über 1800 Jahre in alle Himmelsrichtungen verstreut.

Dann, im Jahre 1948, geschah das Unglaubliche. Der Staat Israel wurde gegründet und die Juden herrschten erneut über das Gelobte Land. Viele Christen verkündeten, dass dies ein Wunder und der Segen Gottes sei, aber war es wirklich der Segen Gottes oder waren dunkle Mächte am Werk? Dieser Film kennt die Antwort.